Śluzy na kanale mazurskim. Projekt budowy Kanału Mazurskiego, który powstał pod koniec XIX wieku, opierał się na wcześniejszych pracach braci polskich, którzy osiedli na terenie Prus Książęcych. W XVII w. Józef Naronowicz-Naroński opracował dokładne mapy jezior i plan połączenia kanałem rzeki Pregoły z Niemnem, a kontynuator jego prac Samuel Suchodolec (Suchodolski) opracował projekt kanału mającego połączyć jez. Śniardwy z jez. Niegocin i dalej z rzeką Pregołą.
Budowę kanału rozpoczęto w 1911, ale budowę jego przerwała wkrótce I wojna światowa. Budowę kanału wznowiono w 1934 i kontynuowano ją do 1940. Po II wojnie światowej nie podjęto przerwanych prac. Kanał Mazurski łączyć miał jezioro Mamry z rzeką Łyną na terenie obwodu kaliningradzkiego, która jest dopływem Pregoły.
Długość kanału wynosi 51,7 km w tym 22 km na terenie Polski. Różnica poziomu wód pomiędzy jeziorem Mamry (poziom lustra wody 116 m nad poziom morza), a rzeką Łyną (5 m n.p.m., w miejscu połączenia kanału z rzeką) wynosi około 111 m. Różnicę poziomów wody zniwelowano za pomocą 10 śluz i dwóch jazów. Na terenie Polski znajduje się 5 śluz i dwa jazy walcowo-ruchowe. Szerokość kanału od jeziora Mamry do miejscowości Leśniewo gmina Srokowo wynosi od 20 do 25 m, przy głębokości 1,4 - 1,8 m. Woda znajduje się w obwałowaniach wynoszących się nad okoliczny teren. Kanał zaślepiony jest groblą ziemną przed Leśniewem. Na odcinku bez wody do jeziora Rydzówka znajdują się dwie śluzy (śluza Leśniewo Górne wykonana w 30% i śluza Leśniewo Dolne wykonana w 15%). Za jeziorem Rydzówka znajduje się jedyna dokończona śluza w pobliżu miejscowości Guja (9,3 km od jeziora Mamry). Śluza posiada szerokość 7,7 m, długość 52 m i głębokość 14,9 m. Dalsze dwie śluzy po stronie polskiej znajdują się koło miejscowości Bajory Małe gm. Srokowo. Kanał był projektowany do przepływu statków o wyporności do 240 ton.
Odcinek kanału długości 7,72 km od drogi leśnej na południe od leśniczówki Marszałki do granicy państwowej z obwodem kaliningradzkim wchodzi w skład Rezerwatu Bajory.
